اسمز معکوس یا ro چیست ؟

اسمز معکوس (RO)

اسمز معکوس معمولا برای نمک زدایی استفاده می شود. همچنین، RO معمولاً برای حذف اجزای محلول از فاضلاب باقی مانده پس از تصفیه پیشرفته با میکروفیلتراسیون استفاده می شود.

اسمز معکوس یا RO  یون‌ها را حذف نمی‌کند، اما برای تولید آب دیونیزه به فشار بالا (850-7000 کیلو پاسکال) نیاز دارد.

RO به دلیل سادگی استفاده و هزینه انرژی نسبتا پایین در مقایسه با تقطیر که از فناوری مبتنی بر فرآیندهای حرارتی استفاده می کند، پرکاربردترین فناوری نمک زدایی است.

غشاهای RO اجزای آب را در سطح یونی حذف می کنند. برای انجام این کار، اکثر سیستم های RO فعلی از یک کامپوزیت لایه نازک (TFC) استفاده می کنند که عمدتاً از سه لایه تشکیل شده است: یک لایه پلی آمید، یک لایه پلی سولفون و یک لایه پلی استر.

غشاهای نانوساختار

دسته ای از غشاهای نوظهور برای جداسازی مواد در مقیاس مولکولی می باشند که شامل غشاهای نانولوله کربنی، غشاهای گرافن، غشاهای ساخته شده از پلیمرهای میکروتخلخل ذاتی (PIMS) و غشاهای حاوی چارچوب های فلزی-آلی (MOFs) می باشند.

این غشاها را می‌توان برای جداسازی‌های گزینشی بر اساس اندازه مانند نانوفیلتراسیون و اسمز معکوس، و همچنین جداسازی گزینشی جذب سطحی مانند الفین‌ها از پارافین‌ها و الکل‌ها از آب که به طور معمول به تقطیر پرهزینه و پرانرژی نیاز دارند، استفاده کرد.

فرایند اسمز معکوس:

اسمز، انتشار خود به خودی مولکول های حلال از طریق یک غشای انتخابی تراوا از یک ناحیه با غلظت املاح کمتر به ناحیه ای با غلظت املاح بالاتر، در جهتی که تمایل به یکسان سازی غلظت املاح در هر دو طرف را دارد، می باشد.

اسمز یک فرآیند حیاتی در سیستم های بیولوژیکی است، زیرا غشاهای بیولوژیکی نیمه تراوا هستند. به طور کلی، این غشاها در برابر مولکول‌های بزرگ و قطبی مانند یون‌ها، پروتئین‌ها و پلی‌ساکاریدها نفوذ ناپذیر هستند، در حالی که برای مولکول‌های غیرقطبی یا آبگریز مانند لیپیدها و همچنین نسبت به مولکول‌های کوچک مانند اکسیژن، دی اکسید کربن، نیتروژن و نیتریک اکسید نفوذپذیر هستند. نفوذپذیری به حلالیت، بار یا ترکیب شیمیایی و همچنین اندازه املاح بستگی دارد.